Feliks Buchalski
porucznik | |
Data i miejsce urodzenia |
16 października 1897 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
1940 |
Przebieg służby | |
Lata służby |
przed 1918 i 1939–1940 |
Siły zbrojne | |
Jednostki |
19 Pułk Piechoty |
Główne wojny i bitwy |
wojna polsko-ukraińska |
Odznaczenia | |
|
Feliks Buchalski (ur. 16 października 1897 w Łodzi, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – porucznik Wojska Polskiego, kawaler Krzyża Niepodległości, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w rodzinie Teodora i Stanisławy z Pieklińskich. Od 1918 w Wojsku Polskim. Uczestnik obrony Lwowa i wojny z bolszewikami. Od 10 marca do 1 października 1919 był uczniem 13. klasy (klasa „M”) Szkoła Podchorążych[1]. 6 listopada 1919 został mianowany z dniem 1 listopada tego roku podporucznikiem w piechocie i przydzielony do 19 pułku piechoty[2].
Był dowódcą pułkowej szkoły podoficerskiej i adiutantem X Brygady Piechoty[3]. 1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w 19 pułku piechoty[4]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu podporucznika ze starszeństwem z 1 października 1919 roku i 762. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był nadal 19 pp[5]. 12 lutego 1923 roku Prezydent RP Stanisław Wojciechowski awansował go z dniem 1 stycznia 1923 roku na porucznika ze starszeństwem z 1 lutego 1921 roku i 20. lokatą w korpusie oficerów piechoty[6]. W 1923 w dalszym ciągu pełnił służbę w 19 pp we Lwowie[7]. Następnie został przeniesiony do korpusu oficerów samochodowych i wcielony do 5 dywizjonu samochodowego w Krakowie[8]. Pełnił służbę na stanowisku dowódcy plutonu i instruktora w kolumnie samochodów pancernych 5 batalionu czołgów i samochodów pancernych[9]. Przeniesiony do rezerwy.
W 1934 pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III. Posiadał przydział w rezerwie do 5 dywizjonu samochodowego[10].
W okresie międzywojennym Mieszkał w Warszawie[11]. Był solistą warszawskiego chóru „Harfa”[12]. Działacz kultury.
W kampanii wrześniowej wzięty do niewoli radzieckiej, osadzony w Kozielsku. Figuruje na liście wywózkowej LW z 1.04.1940 poz. 85[13]. Między 03 a 05.04.1940 przekazany do dyspozycji szefa NKWD obwodu smoleńskiego. Został zamordowany między 04 a 07.04.1940 przez NKWD w lesie katyńskim. W czasie ekshumacji przeprowadzonej przez Niemców w 1943 został zidentyfikowany i wpisany w dziennik działań komisji (bez daty dziennej). Na liście PCK (AM) jest pod nr 47. W Archiwum dr Robla znajduje się kalendarzyk jeńca Kozielska Feliksa Gadomskiego w którym wśród spisu oficerów znajduje się nazwisko Feliksa Buchalskiego[11].
5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie do stopnia kapitana[14]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]- jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- obozy NKWD dla jeńców polskich
- ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Katyniu
- kampania wrześniowa
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Lenkiewicz, Sujkowski i Zieliński 1930 ↓, s. 384, 440.
- ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. ↓, nr 96 z 1919 roku, poz. 3818.
- ↑ Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 58.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 77, 571, tu podano, że urodził się 16 listopada 1897 roku.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 135, tu podano, że urodził się 16 września 1897 roku.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 15 lutego 1923 roku, s. 93.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 179, 451.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 921, 931.
- ↑ a b c BETA Księgi Cmentarne [online], ksiegicmentarne.muzeumkatynskie.pl [dostęp 2017-07-31] .
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 182, 706, tu podano, że urodził się 7 października 1897 roku.
- ↑ a b УБИТЫ В КАТЫНИ,, 2015, s. 195 .
- ↑ Towarzystwo śpiewacze Harfa chór męski im. Wacława Lachmana. [dostęp 2023-06-14].
- ↑ Jędrzej Tucholski , Mord w Katyniu, 1991, s. 596 .
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 921.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Dziennik Rozkazów Ministerstwa Spraw Wojskowych. Wojskowa Biblioteka Cyfrowa „Zbrojownia”. [dostęp 2019-04-12].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
- Wacław Lenkiewicz, Andrzej Sujkowski, Hugo Zieliński: Księga Pamiątkowa 1830 – 29 XI 1930. Szkice z dziejów piechoty polskiej. Ostrów-Komorowo: Szkoła Podchorążych Piechoty, 1930.
- Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
- http://ksiegicmentarne.muzeumkatynskie.pl/wpis/341
- УБИТЫ В КАТЫНИ, Москва Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья» 2015, ISBN 978-5-78700-123-5
- Jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (kampania wrześniowa)
- Ludzie urodzeni w Łodzi
- Porucznicy piechoty II Rzeczypospolitej
- Uczestnicy kampanii wrześniowej (strona polska)
- Odznaczeni Krzyżem Niepodległości
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (dwukrotnie)
- Odznaczeni odznaką pamiątkową „Orlęta”
- Oficerowie Wojska Polskiego zamordowani w Katyniu
- Pochowani na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu
- Uczestnicy bitwy o Lwów 1918–1919 (strona polska)
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Urodzeni w 1897
- Zmarli w 1940